Yeniden yazmak için bundan daha iyi bir neden bulamazdım sanırım.
Hayat çok tatlı kesişmelerle, tesadüflerle nasıl da güzelleşiyor, sıradan bir gün nasıl da bambaşka şekilde bitiveriyor.
Zaten adına hayat dediğimiz zaman diliminin toplamı hep iki dakika geç veya iki dakika erken vardığımız yerlerden, olmayacak tesadüflerden de oluşmaz mı?
Bugün Alsancak’a gittiğimde de kafamda böyle bir sonu hayal edemezdim. Halbuki başka bir kafeyi arıyordum oturmak için. Hiç hesapta yoktu böylesi.
Tam daha önce gittiğim bir kafeyi ararken karşıma hiç bilmediğim bir mekan denk geldi. Aniden sıcağın da verdiği yorgunlukla oraya oturmaya karar verdim.
Ve ben oturduktan çok kısa bir süre sonra mekana İhsan Oktay Anar geldi. İki adım önümde oturuverdi. Sadece iki adım. Satırlarıyla bambaşka dünyalarda kaybolduğum yazar, orada gündelik hayatın içinde oturmuş çay içiyor, hesabı isteyip cebinden bozuk para sayıyor.
Bu, düşününce inanılmaz bir şey! Kafanda öyle başka bir yere oturtuyorsun ki sevdiğin yazarları, sanki o yazarlar senin yaşadığın gündelik hayatı yaşayamaz, senin yaptığın sıradan şeyleri yapmazlarmış gibi geliyor. Ne garip...
Bu fotoğraf olmasa çok içimde kalırdı. Üstad hesabı isteyip kalkmaya hazırlanırken ben de cesareti toplayıp vardım yanına. Sonrası işte bu güzel kare.
Bir yudum çay, bir merhaba, bir fotoğraf. Gerisi hayat işte .
Teşekkürler İhsan Oktay Anar, yazdığın her şey için. Bu harika tesadüf için. Çok teşekkürler.
Dipnot: Karşılaştığımız mekan, Alsancak’ta Be Water Cafe and Book Store. Şahane bir mekan. Kesinlikle tavsiye ederim.
