Edgar Allan Poe kısa yaşamına veda ederken, arkasında değeri
sonradan anlaşılacak olan hoş bir koku bıraktı.
Onu en güzel şekilde Charles Baudelaire anlattı:
''Sarhoş, yoksul, ezik, dışlanmış Edgar Allan Poe, dingin ve erdemli Goethe'den ya da Walter Scott'dan çok daha fazla hoşuma gidiyor. O ve onun gibi özel yapıdaki adamlar için şunu diyeceğim: Bizler adına acı çektiler.''
Mutsuz, sefil, hor görülen bir hayatın içerisinde, farklı
olmanın bedelini hep pahalıya ödedi. Dinlemeye doyum olmayan, kısa ve bir o
kadar da iç acıtan bir şarkı gibiydi ve o
şarkıdan geriye en çok da şu cümleleri kaldı aklımda: ‘’Bu kitabı düşlerin tek
gerçeklik olduğuna inananlara adıyorum.’’
Poe okuyun, iyi gelecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder