Genellikle yeni bir diziye başlama konusunda ketumumdur, hatta takıntı derecesinde manyak diyelim buna. Aynı anda iki diziyi takip ediyor olsam rekor derim buna kendi çapımda.
Fakat bugün merakıma yenik düştüm ve uzun zamandır uzaktan övgü dolu yorumlarına seyirci kaldığım HBO dizisi True Detective'a başladım.
İlk dört bölüm sonunda sonuç pişmanlık oldu tabii ki. ''Böyle bir diziyi neden bunca zaman gözardı etmişim'' düşüncesinin pişmanlığı.
İlk dört bölüm sonunda sonuç pişmanlık oldu tabii ki. ''Böyle bir diziyi neden bunca zaman gözardı etmişim'' düşüncesinin pişmanlığı.
Tekinsiz atmosferi, sinematografisi, oyunculukları (Özellikle Matthew McConaughey) ile şaheser kategorisine direkt sokacağım bir diziyle karşılaştım.
Günün sonunda bir başka bonusu da şöyle bir güzel bir şarkıyı playlist'ime kazandırması oldu.
Bugün müzik dinlerken ansızın birkaç yıl öncesinde bir şarkı düştü önüme: Morenica
Ladino Müziğin tartışmasız en güçlü kadın vokallerinden Mor Karbasi'nin iki harikulade albümü ''The Beauty and The Sea'' ve ''Daughter of The Spring'' geldi kaçınılmaz olarak arkasından.
Bazı albümler var ki gerçekten hiç eskimiyorlar. Mor Karbasi'nin albümleri de kesinlikle bu sınıfa giriyor.
Günler birşey götürmemiş getirmiş gibi ..
YanıtlaSilEvet, haklısınız. Öyle de denebilir. Fakat özellikle ''Götürdüğü'' olarak tercih etmemin sebebi; her ne kadar günler çok şey kazandırsa da, getirse de bir o kadar da takvim yapraklarından götürüyor, vakitten götürüyor.
SilBu yüzden ''günlerin götürdüğü'' demeyi uygun buldum.
Aslında yaptığımız her keşif, dinlediğimiz her şarkı vs. bir bakıma günler geçip giderken yakalayabildiklerimizden ibaret değil mi?